บทความพิเศษ

 

พิชัยสงครามกับสามก๊ก ตอนที่ ๔๖/๒ - บังทอง
13 ส.ค. 2561

 

ชายคนนั้นออกมาเปิดประตู แล้วเชิญเจียวก้านเข้าไปข้างใน เมื่อแสดงคารวะซึ่งกันและกันแล้ว เจียวก้านก็ถามชื่อของชายคนนั้นตามประเพณี ชายคนนั้นก็บอกว่า ข้าพเจ้าชื่อบังทอง เจียวก้านดีใจถามว่า ท่านหรือคือผู้ที่มีฉายาว่า อาจารย์ฮองซู  บังทองก็ตอบว่า ใช่ ข้าพเจ้าคือฮองซู เจียวก้านก็แสดงคารวะอีกหนหนึ่ง ก็บอกว่า ท่านเป็นผู้ที่มีชื่อเสียงเลื่องลือว่ามีปัญญามาก เหตุไฉนจึงได้มาหลบซ่อนตัวอยู่ในที่เปล่าเปลี่ยวเช่นนี้เล่า

 

บังทองก็ตอบว่า จิวยี่เป็นคนเย่อหยิ่งจองหอง ไม่ยอมให้ใครดีเสมอตน (อันนี้จะว่า อุบายก็อุบาย แต่มีความจริงที่แฝงอยู่) ข้าพเจ้าจึงออกมาอยู่เสียที่นี่เงียบๆ สบายใจดี

 

บังทองก็ถามว่า ท่านเล่า มีชื่อว่าอย่างไร เจียวก้านก็ตอบว่า ข้าพเจ้าชื่อเจียวก้าน แล้วว่า อันสติปัญญาของท่านนั้น จะเนรมิตอะไรก็ย่อมได้ มาตรว่าท่านจะเข้ารับราชการอยู่กับโจโฉ ข้าพเจ้าเป็นคนใกล้ชิด จะจัดแจงให้กับท่าน บังทองก็แกล้งทําเป็นยินดี จึงว่า ข้าพเจ้าปรารถนาจะหลบไปที่นั่นนานแล้ว หากท่านจัดแจงได้ ก็จงรีบไปกันตั้งแต่เดี๋ยวนี้เถิด ขืนช้าไป ความแพร่งพรายไปถึงหูจิวยี่ มันคงฆ่าข้าพเจ้าแน่

 

เจียวก้านหลงกลทันที รีบพาบังทองหลบหนีทหารยามที่มีอยู่ ๒ คน ลงเรือไปหาโจโฉ  ทหารยามก็รู้ทีอยู่แล้ว เลยปล่อยให้หนีตามสะดวก โจโฉรู้ว่าเป็นอาจารย์ฮองซู ไม่รู้ว่าเป็นใส้ศึกของจิวยี่ ก็มีความดีใจมาก ให้การต้อนรับ เรียกอาจารย์ทุกคํา ปกติโจโฉก็เป็นคนชอบคนมีความรู้อยู่แล้ว

 

วันนั้น โจโฉพาบังทองขี่ม้าขึ้นเขาดูกองทัพทั้งหมดเลย แล้วขอให้เป็นที่ปรึกษา บังทองก็แนะว่า ให้โจโฉตรึงเรือรบเข้าด้วยกัน เพื่อที่ทหารบกจะลงไปช่วยทหารเรือได้ โจโฉเห็นด้วย ก็ให้จัดตามคำแนะนํานั้น

 

เป็นเพราะว่าดาว ๕ เป็นนิจ ดาว ๔ ดาวสติปัญญา ถึงแม้นว่า ๔ กับ ๕ ส่องแสงถึงกัน อุ้มลัคนาอยู่ แต่ว่าเป็นดาวที่เสียแฝงอยู่ คือสภาพจิตใจยังไม่พร้อม ใจยังไม่ดีพอ

 

กลศึกทั้งหมดได้เสร็จสิ้นไปแล้ว โจโฉแตกทัพไปแล้ว โลซกพูดกับบังทองว่า ข้าพเจ้ารู้จักชอบพอกับนายทหารผู้ใหญ่ของจิวยี่หลายคน ในบรรดาหลายๆ คนนั้น ใช่ว่าจะเป็นคนที่ฉลาดเฉลียว น่าที่ตัวท่านจะได้รับเข้ารับราชการ คงจะได้รับความดีความชอบ ข้าพเจ้ารับปากที่จะช่วยเหลือท่าน ให้ท่านเป็นที่ปรึกษาใหญ่ของจิวยี่

 

โลซกพาบังทองไปหาจิวยี่ จิวยี่ก็ทําเฉยๆ รับปากว่าจะดูให้ แต่ก็ไม่ได้สนใจในเรื่องบังทองอีกเลย บังทองรู้สึกน้อยใจมาก เพราะย้อนคิดว่าโจโฉเป็นผู้ที่เห็นคุณค่าของตนเองที่สุด ตอนนั้นบังทองก็พูดกับโจโฉว่า ตัวบังทองเองรู้จักชอบพอกับทหารผู้ใหญ่ของจิวยี่หลายคน บังทองเองก็เคยคิดจะอาสาที่จะชักชวนทหารของจิวยี่เหล่านั้นมาสวามิภักดิ์ต่อโจโฉด้วย

 

ตอนนั้น ถ้าทหารผู้ใหญ่ของจิวยี่เป็นของโจโฉทั้งหมด หมายความว่า โจโฉเชื่อบังทอง แล้วบังทองทําตามนั้นจริงๆ โดยไม่หลอกโจโฉ สถานการณ์ต้องพลิกแน่นอน  ตอนนั้นโจโฉดีใจพูดกับบังทองว่า ซึ่งท่านอนุเคราะห์ช่วยเหลือข้าพเจ้าครั้งนี้ นับว่ามีความชอบต่อแผ่นดิน ข้าจะกราบทูลพระเจ้าเหี้ยนเต้ แต่งตั้งให้ท่านเป็นขุนนางผู้ใหญ่ต่อไป

 

บังทองเอง ถ้าตอนนั้นมีความไว้วางใจโจโฉ สถานการณ์คงไม่เป็นเช่นวันนี้ เพราะว่าหลังจากที่เสร็จศึกทั้งปวงแล้ว ไม่มีใครรับบังทองเลย จิวยี่ก็ไม่รับเข้ารับราชการ โลซกก็อุตส่าห์พาบังทองไปหาซุนกวน ปรากฏว่าซุนกวนเมื่อเห็นหน้าบังทองแล้ว กลับเห็นว่าบังทองมีลักษณะที่พลุ่งพล่าน ผิวดํา ตัวใหญ่ ไม่น่าดูเลย ก็เลยเฉยๆ ไม่รับ

 

เป็นอันว่าบังทองไม่มีใครยอมรับสักคนเดียว โจโฉก็แตกทัพไปแล้ว บังทองมีความรู้สึกน้อยใจ ซุนกวนมองไม่เห็นค่าของตนเอง ไม่ยอมให้รับราชการ เพราะว่าซุนกวนพูดขึ้นว่า วิชาความรู้ของท่านอาจจะพอเทียบได้กับจิวยี่ของข้าพเจ้า ท่านคงจะรบเก่ง บังทองก็ยอมรับว่าเทียบไม่ได้ แต่ข้าพเจ้าเรียนมาลึกซึ้งกว่าจิวยี่ ซุนกวนไม่พอใจ มองว่าบังทองมีน้ําใจยกตนข่มท่าน เพราะซุนกวนมีใจรักจิวยี่และไม่ชอบให้ผู้ใดที่เหนือกว่า ก็เลยพูดกับบังทองว่า ท่านกลับไปได้ ไว้มีราชการ ข้าพเจ้าจะให้คนไปเชิญท่านมาใหม่

 

บังทองก็ถอนใจใหญ่ ยิ่งย้อนคิดถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมา เป็นอันว่าความดีความชอบที่ตัวเองทํา กลับไม่ได้เลย พบกับจิวยี่กับซุนกวนนี้ ก็ยังไม่เท่ากับที่พบกับโจโฉเลยสักคนเดียว โจโฉให้เกียรติ ให้ความเคารพและพูดดีด้วยทุกครั้ง ตัวเองไปหลอกเขาอีก  คือมองไม่ออกตรงนี้

 

ซุนกวนพูดกับโลซกว่า ความจริงโจโฉร้อยเรือรบให้ติดกันอยู่แล้ว ไม่ใช่บังทองไปลวงล่อ ข้าพเจ้าขอยืนยันว่า ข้าพเจ้าไม่รับบังทองเข้ารับราชการเป็นอันขาด นี่คือคําพูดสุดท้ายของซุนกวน โลซกก็ไม่รู้จะทําอย่างไร ออกมาหาบังทอง บอกว่า วันนี้ซุนกวนเจ้านายของข้าพเจ้าอารมณ์ไม่ดี บังทองก็ยิ่งคอตกใหญ่ ให้โลซกไปพูด ยังไม่มีผลอะไรอีก

 

โลซกก็บอกว่า ท่านคงจะเบื่อหน่ายกังตั๋งเสียกระมัง กังตั๋งคงไม่มีอะไรเหลือซึ่งท่านพึงจะยินดีเลยหรือ บังทองนั่งนิ่งไม่รู้จะตอบอย่างไร โลซกก็เห็นใจบอกว่า ท่านเป็นผู้ที่มีวิชาความรู้ความสามารถ จะอยู่ที่ไหน จะทําอะไรก็สําเร็จ ท่านจะไปอยู่ที่ใด ข้าพเจ้ายินดีช่วยทุกอย่าง

 

บังทองบอกว่า ข้าพเจ้าจะไปอยู่กับโจโฉ โลซกตกใจ ท่านจะไปอยู่กับโจโฉนั้น เท่ากับขว้างไข่มุกเข้าไปอยู่ในที่มืด ข้าพเจ้าเห็นว่า ท่านควรจะไปอยู่กับเล่าปี่ดีกว่า  เล่าปี่คงต้อนรับท่านเป็นอย่างดี บังทองก็บอกความจริงว่า ข้าพเจ้าตั้งใจจะไปหาเล่าปี่นานแล้ว แต่ก็ขาดคนแนะนํา โลซกดีใจ บอกว่าข้าพเจ้าชอบพอกับเล่าปี่ ถ้าท่านไปหา ข้าพเจ้าจะมีจดหมายฝากฝังไปให้ ขอให้ท่านโปรดหยั่งสันติภาพระหว่างเล่าปี่กับซุนกวนเรา ซึ่งเป็นพันธมิตรกัน เพื่อปราบโจโฉให้จงได้



 

 

 

 

บทความที่เกี่ยวข้อง
  • พิชัยสงครามกับสามก๊ก ตอนที่ ๓๘ - บังทอง
  • พิชัยสงครามกับสามก๊ก ตอนที่ ๓๗/๓ - ขงเบ้งยืมลูกเกาทัณฑ์
  • พิชัยสงครามกับสามก๊ก ตอนที่ ๑๙/๔ - จูล่ง
  • พิชัยสงครามกับสามก๊ก ตอนที่ ๓๖/๑ - การชิงไหวพริบจิวยี่กับขงเบ้ง
  • พิชัยสงครามกับสามก๊ก ตอนที่ ๓๔/๔ - ขงเบ้งเจรจาซุนกวน
  • พิชัยสงครามกับสามก๊ก ตอนที่ ๕๘/๒ - เล่าปี่ไปตีกังตั๋ง
  • พิชัยสงครามกับสามก๊ก ตอนที่ ๕๗/๒ - แบ่งออกเป็น ๓ ก๊ก
  • พิชัยสงครามกับสามก๊ก ตอนที่ ๕๗/๑ - แบ่งออกเป็น ๓ ก๊ก
  • พิชัยสงครามกับสามก๊ก ตอนที่ ๒๓/๒ - ดาวพุธเสียในบางสถานการณ์จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
  • พิชัยสงครามกับสามก๊ก ตอนที่ ๒๓/๑ - ดาวพุธเสียในบางสถานการณ์จะเกิดอะไรขึ้นบ้าง