สรุปบทความจากรายการ

"สาระจากเมืองมังกร ตอนที่ 83 ความล้มเหลวของอ้วนเสี้ยว"

(ออกอากาศทาง TNN2 Truevision ช่อง 8 ทุกวันจันทร์-วันศุกร์ เวลา 20.20 - 20.30 น.)

                มีเรื่องราวของขุนศึกอีกท่านหนึ่งที่ควรจะศึกษาวิเคราะห์อย่างยิ่ง เพราะมีชาติกำเนิดที่สูงส่งมาหลายชั่วคน จัดเป็นตระกูลขุนศึก มีความยิ่งใหญ่ยิ่งยศ เก่งกล้าสามารถทำให้ได้รับการยกย่องเป็นแม่ทัพหัวหน้าของทัพ 16 หัวเมืองด้วยกัน นั่นก็คือ อ้วนเสี้ยว แต่อ้วนเสี้ยวกลับไม่โด่งดังในสามก๊กเลย จึงเป็นเรื่องที่น่าวิเคราะห์อย่างยิ่ง

 

เนื่องจากอ้วนเสี้ยวเป็นคนมีชาติตระกูล จึงมีนิสัยเจ้ายศเจ้าอย่าง เจ้าอารมณ์ ไม่มีเหตุผล ถือศักดิ์ถือยศ จะพูดอะไรกับเขาก็ต้องดูยศก่อน ถ้าหากเป็นนายทหารชั้นผู้น้อยนายทหารเลว นายทหารเลวผู้นี้หมายถึงไม่มียศ ไม่ได้หมายถึงว่าทหารนั้นเป็นคนเลว เพียงแค่ไม่มียศก็ไม่มีโอกาสพูดหรือแสดงความคิดเห็นใดๆ ทั้งสิ้น เรียกว่าไม่ได้ดูฝีมือแต่ว่าดูชาติตระกูล แล้วยังเชื่อคนใกล้มากกว่าคนไกล สมมติว่าคนรับราชการอยู่ใกล้ไม่ว่าจะพูดอะไรเชื่อหมด แต่หากว่าคนอยู่ไกลส่งเรื่องราวหรือคนในพื้นที่มาเล่าเรื่องราวอ้วนเสี้ยวก็จะไม่เชื่อ ชอบคนประจบสอพลอพูดดีด้วย หรือชมหรือยกย่องอ้วนเสี้ยวก็ถือว่าคนนั้นเป็นคนดี แต่หากว่าพูดจาทัดทานหรือตักเตือนไม่เคยฟัง ถือว่าของตนถูกต้องเสมอ เป็นการถือว่าตนนั้นเก่งแล้วดีแล้ว เป็นสิ่งที่น่ากลัวเพราะทำให้มักประเมินสถานการณ์ผิด ประเมินคนผิด แล้วยังไม่เป็นที่รักของบุคคลทั้งหลาย เพราะต่อหน้าอาจจะพูดอย่างหนึ่งตามมารยาทที่ตนได้รับการอบรมความเป็นขุนศึกเป็นลูกผู้ดีมา แต่ว่าลับหลังก็อาจพูดไม่ดีและก็ไม่เกรงใจใคร พอพูดไม่ดีเรื่องราวก็จะไปถึงบุคคลอื่น การพูดวาจาหยามหยาบปากปราศรัย น้ำใจเชือดคอ เป็นที่รังเกียจและน่าเบื่อหน่ายไม่น่าคบสำหรับบุคคลทั้งหลาย ดังนั้น การบริหารบุคคลหรือการบริหารกองทัพของอ้วนเสี้ยวจึงเต็มไปด้วยอารมณ์และไม่ฟังใคร

ในที่สุดทัพ 16 หัวเมืองก็กลับบ้านเมืองของตน เพราะว่าความเห็นไม่ตรง ประกอบกับขาดผู้นำที่มีความสามารถ ความไม่เห็นใจลูกน้อง ความไม่เชื่อถือต่อผู้อื่น ทำดีแต่กับพวกพ้องของตน แต่กับคนอื่นๆ นั้นไม่เคยเห็น ไม่เห็นความทุกข์ของลูกน้อง หรือคนที่ต่ำกว่าตน มักข่มเหงน้ำใจผู้อื่นเป็นประจำ ด้วยเหตุนี้ อ้วนเสี้ยวจึงไม่ประสบผลสำเร็จในการเป็นนายทัพหรือจอมทัพหรือการเป็นผู้นำของบุคคลทั้งหลาย ในขณะที่โจโฉมีคุณสมบัติที่ตรงกันข้ามทุกประการ สุดท้ายแล้วโจโฉก็ได้เป็นใหญ่ในแผ่นดิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งคุณสมบัติข้อที่สำคัญที่สุดคือ การประเมินสถานการณ์ ประเมินศึกและการเชี่ยวชาญในยุทธพิชัยสงครามที่มีมากกว่าอ้วนเสี้ยวนั่นเอง

สำหรับตระกูลของอ้วนเสี้ยว แม้ว่าจะมีอ้วนถำ อ้วนฮี หรือว่าลูกหลานที่สืบต่อกันมา แต่ก็ดับสูญสิ้นตระกูลอ้วน ก็ด้วยนิสัยที่เป็นอย่างเดียวกันนี้เอง ในที่สุด ตระกูลอ้วนผู้มีอิทธิพลในมณฑลเหอเป่ยในปัจจุบัน แต่ในสมัยนั้นเรียกว่าฮ่อปักก็หมดสิ้นไป แล้วทำให้อิทธิพลของโจโฉแผ่กระจายไปทั่วแคว้นทางด้านตอนเหนือทั้งหมด