บทความพิเศษ

 

พิชัยสงครามกับสามก๊ก ตอนที่ ๔๒/๒ - อวสานจิวยี่
10 ก.ค. 2561

 

ขงเบ้งคอยทีอยู่แล้ว ก็เดินเข้ามาพูดกับโลซกว่า ข้าพเจ้าฟังท่านพูดข้างเดียว ทําไมเจ้านายของข้าพเจ้าร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวรเช่นนี้ โลซกก็ตอบว่า ข้าพเจ้าไม่รู้จริงๆ ขงเบ้งบอกว่าไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย เดิมที่เจ้านายของข้าพเจ้าสัญญาไว้ว่า จะยกเกงจิ๋วให้นายท่านเมื่อตีเมืองเสฉวนได้ บัดนี้ก็เกิดติดขัดด้วยเสฉวนมีเล่าเจี้ยงเป็นเจ้าเมือง อันเล่าเจี้ยงเป็นเชื้อพระวงศ์ มีศักดิ์เป็นน้องของเจ้านายข้าพเจ้า ถ้าหากเจ้านายของข้าพเจ้ายกทัพไปแย่งเมืองเสฉวนจากน้อง คนทั้งหลายก็จะประณามเจ้านายข้าพเจ้าเสียหายหมด แต่ถ้าเจ้านายข้าพเจ้ายกเกงจิ๋วให้นายท่านเดี๋ยวนี้ ก็ไม่รู้จะไปพักพิงอาศัยอยู่ที่ไหน ขืนอยู่ที่นี่ต่อไป ท่านเองก็จะได้รับความอับอายในฐานะเป็นนายประกัน มันลําบากว้าวุ่นอย่างนี้แหละ ท่านเองก็คงจะรู้การทั้งหมด ขอให้เห็นใจด้วย 
 
ขงเบ้งมาไม้อ่อน คําพูดของขงเบ้ง ทําให้เล่าปี่ร้องไห้ตีอกชกหัวใหญ่เลย โลซกเห็นเช่นนั้นก็สงสาร ปลอบเล่าปี่ว่าอย่าร้องไห้เศร้าเสียใจไปเลย จงปรึกษากับขงเบ้งหาวิธีผ่อนสั้นผ่อนยาวกันต่อไปเถิด ขงเบ้งก็บอกว่า ถ้าเช่นนั้น ท่านจงอนุเคราะห์นำความในอกของเรา ไปชี้แจงให้นายของท่านทราบ แล้วก็ขอความกรุณาให้พวกเราได้อาศัยอยู่ต่อที่นี่อีกสักพักหนึ่งก่อน 
 
โลซกถามว่า ถ้าซุนกวนไม่ยอมจะทําอย่างไร ขงเบ้งบอกว่า ซุนกวนกับเล่าปี่ดองเป็นญาติกันอยู่แล้ว ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่ยอม ขอให้ท่านพูดกันดีๆ เท่านั้น ทุกอย่างก็จะเรียบร้อย 
 
โลซกเห็นว่าบีบคั้นเล่าปี่อย่างไรก็ไม่สําเร็จ ก็กลับมารายงานจิวยี่ตามที่ได้เจรจา จิวยี่โมโหใหญ่ กระทืบเท้าแล้วบอกว่า ท่านถูกขงเบ้งหลอกต้มเรื่อยไป ทําไมไม่นึกย้อนหลังมั่งว่า เมื่อเล่าปี่อยู่กับเล่าเปียว เคยจะแย่งอํานาจเล่าเปียว ไฉนเวลานี้จะแย่งอํานาจจากเล่าเจี้ยงไม่ได้ ฟังเหตุผลไม่สมกัน แบบนี้จะทําให้ท่านตกที่นั่งลําบากขึ้นทุกวัน นี่ข้าพเจ้าคิดแผนการใหม่ได้แล้ว ขงเบ้งไม่พ้นมือเราไปหรอก เพียงให้ท่านกลับไปหาเล่าปี่อีกสักครั้งหนึ่ง 
 
โลซกถามว่าแผนการของท่านนั้นเป็นอย่างไร จิวยี่ก็บอก ท่านอย่าเพิ่งเข้าไปพบซุนกวน จงกลับไปเกงจิ๋ว ชี้แจงให้เล่าปี่ขงเบ้งทราบว่า บัดนี้ เล่าปี่เป็นน้องเขยซุนกวนแล้ว เมื่อเล่าปี่ไปตีเล่าเจี้ยงไม่ได้ ด้วยเป็นเชื้อพระวงศ์ ก็ไม่เป็นไร ข้าพเจ้าจะตีเอง  ข้าพเจ้าจะเคลื่อนทัพผ่านไปทางเกงจิ๋ว ขอให้เกงจิ๋วช่วยส่งเสบียงให้ เล่าปี่ก็คงดีใจ ออกมาหาข้าพเจ้าเพื่อขอบใจ ข้าพเจ้าจะจับเล่าปี่ฆ่าเสีย เราก็จะแก้แค้นได้สําเร็จ  เกงจิ๋วจะต้องตกเป็นของเรา ตัวท่านก็จะพ้นผิด 
 
อิทธิพลของดาว ๓ ที่กุมลัคนาแสดงถึงความเป็นนักรบ ความแกล้วกล้า ความมุ่งมั่น ความไม่ยอมแพ้ แต่มองการณ์ไม่ออก มองเรื่องอะไรง่ายไปหมด โลซกก็เห็นชอบด้วย ก็เดินทางมาเมืองเกงจิ๋ว ชี้แจงให้เล่าปี่ทราบความตามที่จิวยี่สั่งมา 
 
เล่าปี่ปรึกษากับขงเบ้งว่าเห็นอย่างไร ขงเบ้งบอกว่า ไม่นึกเลยว่าจิวยี่จะมีน้ําใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่แก่เราถึงปานนี้ เล่าปี่ยกมือขึ้นทําความเคารพโลซก แล้วว่า ที่เป็นเช่นนี้ เพราะท่านช่วยพูดจาให้ ขงเบ้งกล่าวว่า นายของท่านจะยกทัพผ่านเมืองเราไปเมื่อไร ขอให้ท่านแจ้งให้ข้าพเจ้าทราบล่วงหน้า ข้าพเจ้าจะได้ชวนกันออกไปต้อนรับ แล้วก็เลี้ยงดูทหารให้อิ่มหนําสําราญ โลซกได้ฟังก็ดีใจ รีบอําลาเล่าปี่ ขงเบ้ง กลับไปแจ้งให้จิวยี่ทราบตามที่ได้พูดกัน 
 
เล่าปี่ถามขงเบ้งว่า ที่โลซกพูดมาเห็นว่าอย่างไร ขงเบ้งหัวเราะ บอกว่าจิวยี่ถึงที่ตายแล้ว กลอุบายของเขาลวงได้แต่เด็กเท่านั้น มีหรือจะบังอาจมาลวงเรา ขงเบ้งก็อธิบายให้ฟังว่า แกล้งทํายกทัพไปตีเสฉวน แต่จะเข้ามาตีเรานั่นเอง เพราะทัพจะต้องผ่านเกงจิ๋ว เล่าปี่ถามว่า จะแก้ไขอย่างไร ขงเบ้งตอบว่า ท่านอย่าวิตกไปเลย เราจะซ้อนกลแบบขัดแร้วดักเสือ เกี่ยวเหยื่อล่อปลา จะนิ่งไว้ ต่อเมื่อแลเห็นตัวเสือและปลาจะมุด จึงจะจับ จิวยี่ยกทัพมา ถ้าไม่ตายคราวนี้ คงคางเหลืองกลับไป 
 
ฝ่ายจิวยี่คิดว่าสมคะเนแล้ว จึงให้โลซกนําความไปแจ้งกับซุนกวนให้ทราบ ซุนกวนก็ดีใจ สั่งให้เทียเภาคุมทัพไปช่วยจิวยี่ จิวยี่เคลื่อนทัพคุมพล ๕ หมื่น ตรงมายังเมืองเกงจิ๋วไม่รอช้า ผ่านเมืองแฮเค้า บิต๊ก เจ้าเมือง เข้าไปพบจิวยี่ รายงานว่า เล่าปี่เจ้านายของข้าพเจ้า ให้ข้าพเจ้ามาคอยต้อนรับ จิวยี่ถามว่า เวลานี้เล่าปี่อยู่ที่ไหน ไม่ได้มาต้อนรับเองก็ผิดแผนไปแล้ว บิต๊กตอบว่า คอยท่านอยู่นอกกําแพงเมืองเกงจิ๋ว เตรียมสุราไว้ต้อนรับอย่างเต็มที่ 
 
จิวยี่ได้ฟังก็ดีใจ ที่เรายกทัพมาครั้งนี้ เพื่อช่วยเหลือเจ้านายของท่านโดยตรง ท่านเร่งกลับไปบอกเล่าปี่ให้เตรียมเสบียงอาหารไว้ให้พร้อม เราไปทางไกล ต้องการเสบียงจำนวนมาก บิต๊กก็ลากลับไป 
 
จิวยี่สั่งให้เรือรบแล่นตรงไปยังเมืองเกงจิ๋วทันที พอใกล้ถึงหน้าเมือง มิเห็นเรือของเล่าปี่ออกมาต้อนรับเลยสักลําเดียว ก็ประหลาดใจ พอดีสายลับนําความมารายงานว่า เห็นธงขาวปักขึ้นที่กําแพงเมืองเกงจิ๋ว ๒ คัน จิวยี่จึงสั่งให้เรือรบทอดสมออยู่หน้าเมือง แล้วพาทหาร ๓๐๐ คนขึ้นฝั่ง ขี่ม้าไปยังประตูเมืองแต่ไม่พบใครเลย ประตูเมืองก็ปิดเงียบ