ที่นี้เหตุการณ์ที่เล่าปี่หนีไปกลับกลายเป็นเหตุการณ์ที่ดี ทำให้เล่าปี่ได้ที่ปรึกษาคนสำคัญ เพราะเล่าปี่หนีขึ้นฝั่งได้ แถบนั้นมีกระท่อมหลังเดียวน่าอยู่ คือกระท่อมของสุมาเต็กโช เป็นนักปราชญ์ เป็นอาจารย์สอน มีลูกศิษย์ลูกหาอยู่เยอะมาก  ในครั้งนั้น เล่าปี่ได้ไปอาศัยอยู่ที่บ้านของสุมาเต็กโชเพื่อหลบภัย 

จะเล่าเรื่องของสุมาเต็กโช ก่อนที่เล่าปี่กลับเมือง พอกลับซินเอี๋ยไปพร้อมกับที่ปรึกษา จะแนะนำให้รู้จักกับซีซีหรือตันฮก เป็นศิษย์คนหนึ่งของสุมาเต็กโช ซีซีคนนี้ได้รับอิทธิพลของดาว ๕ ที่เป็นนิจ ดาวพฤหัสเสื่อมเป็นอย่างไร ไม่ใช่หมายถึงตัวเองเสื่อมโง่เบาปัญญา ไร้วิทยาการ แต่ว่าซีซีเป็นผู้ฉลาดไม่สามารถที่จะรับใช้ใครได้เลย  เพราะเหตุผลส่วนตัว นี่คือพฤหัสเป็นนิจ 

ซีซี เป็นชาวเมืองเกงจิ๋ว เมื่อหนุ่มชอบเล่นฟันดาบและชอบเป็นธุระให้เพื่อน  ครั้งหนึ่งเกิดวิวาทแล้วฆ่าคนตาย จึงแสร้งทำเป็นบ้า ปล่อยผมเผ้าหนวดเครารกรุงรัง หลบซ่อนตัวอยู่ที่ต่างๆ นี่เป็นวงจรชีวิตของซีซีที่หมายถึงพฤหัสเป็นนิจ  คือเคยทำผิดครั้งหนึ่งในชีวิตจึงต้องหลบซ่อนตัว  เจ้าพนักงานบ้านเมืองจับตัวได้  ไต่สวนสิ่งใดก็ไม่ได้ความ  จึงเอาตัวนั่งเกวียนตีฆ้องร้องถามประชาชนไปตามถนนว่าใครรู้จักชายคนนี้บ้าง ไม่มีใครกล้าบอกว่ารู้จัก เจ้าพนักงานก็เลยเอาตัวไปขังไว้ พวกเพื่อนลอบเข้าไปลักตัวออกมาได้  ซีซีก็หลบหนีไปเมืองอื่น เปลี่ยนชื่อปลอมแซ่ต่างๆ นานา และเข้าเรียนศิลปศาสตร์กับครูบาอาจารย์หลายสำนัก   จนมาถึงแคว้นเกงจิ๋วซึ่งเล่าเปียวเป็นผู้ปกครอง ซีซีเข้าฝากตัวเป็นศิษย์อยู่ในสำนักของอาจารย์สุมาเต็กโช ผู้ชำนาญการพิชัยสงครามและการปกครอง ใช้ชื่อปลอมว่าตันฮก  สุมาเต็กโชมีศิษย์หลายคน ซีซีเป็นหนึ่งในจำนวนนั้น 

เมื่อสำเร็จศิลปศาสตร์จากอาจารย์สุมาเต็กโชแล้ว ซีซีไปสมัครทำราชการอยู่กับเล่าเปียวพักหนึ่ง แล้วกลับมาบอกอาจารย์ว่า ที่เขาลือกันว่าเล่าเปียวเลี้ยงคนดีอย่างดีและปราบคนร้ายนั้น ข้าพเจ้าได้ไปเห็นมาแล้ว ไม่สมกับถ้อยคำที่เลื่องลือ เล่าเปียวเลี้ยงคนดีก็จริง แต่ใช้คนดีไม่เป็น  ตรงกันข้าม เล่าเปียวกลับเลี้ยงคนไม่ดีและใช้สอยแต่คนไม่ดี  ข้าพเจ้าเห็นว่าซึ่งจะฝากตัวอยู่กับเล่าเปียวนั้นหาประโยชน์มิได้ จึงได้ยื่นใบลาออกเสียแล้ว

อาจารย์สุมาเต็กโชก็กล่าวว่า ตัวเจ้ามีปัญญาสมกับที่จะเป็นที่ปรึกษาราชการแผ่นดินอยู่ในราชสำนัก น่าที่จะพิเคราะห์ให้แน่นอนก่อน ว่าเล่าเปียวเป็นผู้ที่ควรจะฝากตัวหรือไม่  เหตุไฉนท่านจึงลดตัวไปอยู่กับเล่าเปียวเล่า นี่คือพฤหัสเป็นนิจ  คือรู้ก็รู้ แต่ก็ทำเหมือนกับเจ้าตัวไม่ได้จริงจัง ไม่พิถีพิถัน ไม่ได้เคร่งเครียดกับความคิดของตัวเอง  รู้ทั้งรู้ ก็ไปสมัครกับผู้ไม่สมควร คือพระพฤหัสเป็นนิจ  สุมาเต็กโชก็บอกว่าคนที่ควรสมควรฝากเนื้อฝากตัวด้วยนั้น อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลตาเจ้าดอก แต่เจ้ามองไม่เห็นเองต่างหาก 

ขณะที่อาจารย์กับศิษย์สนทนากันนั้นเป็นเวลากลางคืน เล่าปี่แอบฟังการสนทนาอยู่ภายใน  เช้าขึ้นเล่าปี่จึงถามว่า คนที่มาเมื่อคืนนี้เป็นใคร อาจารย์สุมาเต็กโชตอบว่า เพื่อนของข้าพเจ้าเอง เขาอยากมีนายดีแต่ยังหาไม่ได้ แต่ที่จริงก็เป็นลูกศิษย์ เล่าปี่จึงว่า ข้าพเจ้าอยากจะพบปะสนทนากับเขาสักหน่อยหนึ่ง  ขอให้อาจารย์ได้โปรดอนุเคราะห์ด้วย อาจารย์สุมาเต็กโชตอบว่าเขาลาไปตั้งแต่เมื่อคืนนี้แล้ว  เล่าปี่ก็ถามว่าเขาชื่ออะไร  อาจารย์สุมาเต็กโชไม่ได้ตอบพูดแต่ว่าดีๆ  เล่าปี่จำได้ว่า อาจารย์สุมาเต็กโชเอ่ยชื่อคนดีมีปัญญาเป็นเลิศไว้ 2 คนคือ ฮกหลงกับฮองซู ก็เลยถามว่าฮกหลงหรือฮองซูใช่ไหม  อาจารย์สุมาเต็กโชไม่ได้ตอบ พูดแต่ว่าดีๆ เล่าปี่จึงก้มลงคำนับอาจารย์สุมาเต็กโช แล้วว่า  ตัวข้าพเจ้านี้มีความปรารถนาจะทะนุบำรุงแผ่นดินให้เป็นสุข แต่ยังไม่สำเร็จ  ถ้าให้ท่านอาจารย์ไปช่วยปรึกษาคิดอ่านอีกคนหนึ่ง คงเป็นผลสำเร็จอย่างแน่นอน  อาจารย์สุมาเต็กโชก็ตอบว่า ข้าพเจ้าเป็นชาวนาบ้านนอก อยู่ป่าเขาและทะเลทรายจะไปด้วยกับท่านไม่เหมาะสม คนดีมีวิชา มีความสามารถกว่าข้าพเจ้า จะช่วยท่านได้นั้นก็มีอยู่ ท่านอุตส่าห์สืบเสาะคงจะพบเอง  ตอนนั้นจูล่งมาเจอเล่าปี่ ก็พากลับมาเมืองซินเอี๋ย  

วันหนึ่ง เล่าปี่ขี่ม้าไปส่งเล่ากี๋บุตรชายเล่าเปียว ขากลับพบชายหนุ่มคนหนึ่งโพกผ้าป่านดำ สวมเสื้อยาวผ้าฝ้าย ผูกผ้าคาดอกสีดำ ซีซีชอบสีดำมาก สวมรองเท้าดำ ร้องเพลงอยู่ข้างถนนว่า

         แผ่นดินนี้ใกล้จะดับพลิกลับแล้ว

         เถาวัลย์แก้วหรือจะต้านตึกพังได้

         อันคนดีแฝงอยู่มิใกล้ไกล

         นายอยู่ไหนไม่รู้จักทักเขาเรา